Σκεφθήκατε ποτέ τι είναι αυτό...

Το Φως λέει…

Σκεφθήκατε ποτέ τι είναι αυτό που κλείνει τα μάτια και τα αυτιά σας; Σκεφθήκατε ποτέ ότι το φως δε σας εγκατέλειψε ακόμη και όταν το εγκαταλείψατε; Τόσο σημαντικά πράγματα βιώσατε, πολλές βαθειές ανάσες βγήκαν από μέσα σας και όμως, όλα γίνονται πάλι σα να μη βγήκατε ποτέ στο φως. Λύστε τα δεσμά σας, ανοίξτε την καρδιά σας, ελευθερώστε ό,τι καλό έχετε βιώσει, αφήστε το να διαχυθεί παντού και, με τα μάτια στον ουρανό, ακούστε τη φωνή σας που λέει: εγώ ειμί το Φως, εγώ ειμί η Αλήθεια και η Οδός.

Μην κωφεύετε πλέον, ακούστε. Ακούστε. Όλα λέγονται μέσα στην καρδιά σας. Αφήστε την να εκφράσει την αγάπη της, μη γίνεστε εμπόδιο και για τους αδελφούς σας. Το φως η Αγάπη, η ευλογία, όλα είναι εδώ. Εσείς πού πάτε και φεύγετε συνεχώς;

Αχαριστία, αγνωμοσύνη και πάνω από όλα περηφάνια. Αισθήματα που καίνε και δε φωτίζουν, εμποδίζουν, παραπλανούν. Ο αέρας, το φως και η θάλασσα. Υπάρχει κάτι μεγαλύτερο από αυτά, να σας διδάξει το Λόγο του Κυρίου;

Ευλογηθήκατε και ευλογείστε συνεχώς.

Μην ασχολείστε με πράγματα που σας οδηγούν σε οδούς αδιέξοδους. Ένα μικρό φως είναι ένα μεγάλο φως γιατί έχει ήδη ανάψει.

Ένα κερί  δηλώνει φως.

Ένα χαμόγελο δηλώνει φως.

Μια αγκαλιά είναι πάντα γεμάτη από φως.

Τι θέλετε; Γιατί δεν έρχεστε απλά, ταπεινά, γεμάτοι αγάπη στο δρόμο που άνοιξε για σας; Κρατείστε το κερί σας και πείτε: το φως αυτό που διαχέει και φωτίζει είναι το ίδιο με αυτό που διαχέω και φωτίζω εγώ.

Αφήστε επιτέλους τους ρόλους. Κάθε ρόλος έχει μέσα του το στοιχείο της υποκριτικής. Ο μόνος ρόλος που σας αρμόζει είναι να μπορείτε να σηκώσετε τα μάτια σας στον ουρανό, γιατί προηγουμένως αναγνωρίσατε τον αδελφό σας.

Γίνετε διάφανοι τόσο, ώστε το φως και σεις να είστε ένα.

Αφήστε τα κρατήματα. Αφήστε τους ρόλους. Αφήστε τα μεγαλεία. Δε χωράνε στο δρόμο του φωτός. Ό,τι έχετε ονειρευτεί ή προσδοκάτε, αυτό να είστε. Τα άλλα δεν είναι δική σας δουλειά. Λέτε ότι το πνεύμα όπου θέλει πνει και όμως λογαριάζετε, γι αυτό και παίζετε μαζί του.

Ύβρις και περηφάνια. Κενοδοξία και σκέψεις που δεν είναι αυτές που πρέπει να είναι. Το μόνο που χρειάζεστε είναι να λέτε ειλικρινώς και κάθε μέρα: Κύριε Κύριε είμαι δικός σου, Εσύ χειρίσου με. Εγώ καταθέτω το Άγιο μέρος του εαυτού μου με επίγνωση ότι ένα ‘θέλω’ έχω, το δικό Σου.

Παιδιά μου αγαπημένα, ο δρόμος του Φωτός είναι Φως.