Πώς να σηκώσω τα μάτια μου προς τον ουρανό χωρίς αυτά να γεμίσουν από το φως Σου;
Η ψυχή μου δονείται μόνον στο άκουσμά Σου.
Τα αυτιά μου συνεχώς ψάχνουν για ήχους που επιβεβαιώνουν τη δόνηση που έρχεται κατευθείαν στο κέντρο μου και μόνον με την προφορά του ονόματός Σου.
Πατέρα, το σπίτι μου υπάρχει σαν εικόνα φωτός μέσα στην καρδιά μου. Ο νους της είναι γεμάτος από το φως Σου χωρίς λόγια. Η Αγάπη Σου, Αγάπη. Η αγκαλιά Σου, ο κόσμος όλος -και αυτός και ο επουράνιος. Η κίνηση που φτερουγίζει το είναι μου, ο Λόγος Σου.
Και εγώ εδώ. Ενώ ξέρω ποια είμαι, ψάχνω να το βρω. Και θα ψάχνω μια ζωή, όχι γιατί δε Σ’ αναγνωρίζω αλλά γιατί πρέπει να αναγνωρίσω αυτό το κομμάτι μου που λέγεται «εγώ».
Εκείνο που ψάχνουμε δεν είσαι Εσύ αλλά αυτό που είμαστε εδώ εμείς και που πρέπει να αναγνωρίσουμε ως αδελφό μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου