10/9/10

Κύριε... II

Το Φως λέει…


Κύριε,

η ψυχή μου αυτή τη στιγμή στέκεται και περιμένει το σκίρτημα του Λόγου Σου.

Τι αξία έχουν όλα γύρω αν δε γίνεται να συνειδητοποιώ συνεχώς το φως που τα περιβάλλει;

Τι αξία έχουν τα είδωλα των μορφών αν δεν τα αποκαθιστά και δεν τα ζωοποιεί ο Λόγος Σου;

Κύριε, αφήνομαι στον ήχο των δονήσεων και κάνω μια ευχή:

Κύριε, Κύριε είσαι για μένα η ανάσα, η χαρά, η ειρήνη, η ζωή το παν.

Κλείνω τα μάτια μου και ανοίγω τα μάτια της ψυχής μου με τη βεβαιότητα Κύριε πως το βλέμμα Σου είναι εκεί όπου κοιτάω με αγάπη.

Ανοίγω τα χέρια μου και νιώθω την ανάσα του Σύμπαντος. Κύριε, νιώθω την ενότητα και την ευλογία. Μη μ’ αφήσεις Κύριε να ξεστρατίσω και να χαθώ. Eυλογημένο το Όνομά Σου, ευλογημένη η ακτινοβολία του Φωτός, ευλογημένο το Πνεύμα που με τόση αγάπη μας οδηγεί.

Ευλογημένε Υιέ του Θεού,

Ευλογία Κύριε στον Υιό του Ανθρώπου που προσδοκά να γίνει Υιός του Θεού.

ΑΜΗΝ

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου