Μην υστερείτε, μην πλεονάζετε...
Και οι δύο αυτές καταστάσεις οδηγούν στο μη γενόμενο...
Οδηγούν στο άσκοπο, εκεί όπου ο νους σας με όργανο τη λογική σας, σας αποπροσανατολίζει. Σας κρατάει στη μη πλήρωση του εαυτού σας, στην αναζήτηση χαμένων ευκαιριών, σε άσκοπα ερωτήματα που πάντα δίνουν έμφαση στο γιατί και όχι στη διαπίστωση ότι είμαστε πλήρεις τη στιγμή που ρωτάμε.
Μπαίνετε σε επίπεδα αγωνιώδους αναζήτησης, τα οποία όμως δεν παρέχουν την αλήθεια...
Αυτό συμβαίνει, διότι λείπει ο συντονισμός σας με το ακριβές σας ερώτημα, το οποίο ήδη εμπεριέχει την απάντηση και την οποία απάντηση αναγνωρίζετε μόνον εσείς...
Τα ερωτήματα συμβαίνει να μην είναι σύμφωνα με ό,τι έχουμε ανάγκη εκείνη τη στιγμή, με ό,τι αναζητάμε, αλλά ακολουθούμε τη λογική, η οποία, δοξάζεται εκείνη τη στιγμή και δηλώνει έλλειψη του μέτρου. Γιατί επεξεργάζεται τις σκέψεις μας, είτε με υπερβολή, είτε με μιζέρια...
Εδώ έρχεται η έννοια της Αφθονίας...
Αφθονία: είμαι έξω από τον φθόνο της στέρησης...
Είμαι έξω από την υπερβολή, που είναι μια καλυμμένη στέρηση, αφού δεν πληρώνεται τίποτε αλλά κατασπαταλάται. Τίποτε από αυτά δεν τρέφει την πραγματική μας ανάγκη.
Το μέτρο είναι η αφθονία. Το μέτρο, γιατί επέρχεται η πλήρωση των αναγκών.
Την αφθονία τη ζω γιατί είμαι πλήρης και υλικά και ψυχικά και πνευματικά...
Όλα είναι απλωμένα γύρω μου. Τίποτα δεν λείπει, τίποτα δεν είναι μίζερο ή υπερβολικό.
Η φύση το δηλώνει αυτό. Η Θάλασσα, ο Αέρας, το Φως του Ήλιου...
Αφθονία είναι ο Θεός.
Ο Νόμος εκδηλώνεται στο επίπεδό μας, με γνώμονα το μέτρο...
Ο Άγγελος του Ηλιακού Φωτός. Ο Άγγελος του Αέρα, του Νερού δόθηκαν στον Υιό του Ανθρώπου εν αφθονία...
Το σώμα μας λούζεται στο Ηλιακό Φως της Γήινης Μητέρας...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου