Μεγάλη απόφαση να μιλάτε για μοίρασμα...

Το Φως λέει ...

Μεγάλη απόφαση να μιλάτε για μοίρασμα ...

Έχετε καταλάβει τι σημαίνει αυτό; Μοιράζομαι κάτι που έχω. Κάτι που δεν είναι δικό μου, είναι ξένο, είναι επίκτητο, δεν μπορώ να το μοιραστώ.

Αλήθεια, λοιπόν, τι είναι αυτό που μοιραζόμαστε; Πίσω από κάθε παρόρμηση μοιράσματος είναι το αίτιο και το αίτιο σε αυτή την περίπτωση είναι η αγάπη. Είναι κατάσταση και την αντιλαμβανόμαστε, διότι μας ανήκει. Είναι αποκλειστικά δική μας και έτσι μπορούμε να τη μοιραστούμε, γιατί οι καταστάσεις αυτές που είναι τόσο φυσικές το απαιτούν, το διεκδικούν. Τι άλλο μπορώ να μοιραστώ παρά μόνον τα αποτελέσματα της αγάπης μου;

Μην πελαγοδρομείτε … Όταν το κάνετε αυτό έχετε πείσει τον εαυτό σας ότι είστε κακοί αναμεταδότες ρόλων που δεν είναι για σας. Λόγια πολλά χωρίς την ύπαρξη του Λόγου αλλά του εγώ. Το εγώ δεν εκφράζει Λόγο παρά μόνον αντίλογο. Μπορείτε να μοιραστείτε τον αντίλογο; Ακόμα και ως προς το μοίρασμα που επικαλείστε, αντιλέγει γελοιοποιώντας και εσάς και την ιερή κατάσταση του «δούναι». Γι αυτό δεν ζείτε το «λαβείν» και παραπονιέστε. Ποιό «λαβείν» περιμένετε από ένα ανύπαρκτο «δούναι»;

Μοιράζεστε τις ιδιοτροπίες του κακομαθημένου εγώ με μια άνεση που φθάνει στην αλαζονεία, η οποία σας έχει υπό τη σκέπη της.

Μοιράζομαι, μοίρα, μοιραίο έχουν την ίδια ρίζα. Δε θα έπρεπε καθόλου να σχεδιάζετε πώς θα "μοιραστείτε". Θα έπρεπε να έχετε έναν κοινό νου που σα βολίδα θα πήγαινε και θα συμπλήρωνε κενά και ανάγκες. Ο αέρας δε ρωτάει μήπως σήμερα θέλετε να αναπνεύσετε. Το νερό δε σας ρωτά: «σήμερα έχουμε να μοιράσουμε κάτι;» Και ο ήλιος παρέχει συνεχώς, χωρίς να επηρεάζεται από την κατάστασή σας.